O Ιαπωνικό αλφάβητο μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη hiragana, katakana e kanji. Τα hiragana και τα katakana είναι δύο φωνητικά ιαπωνικά αλφάβητα, βασισμένα σε ήχους. Ενώ τα kanji είναι τα ιδεογράμματα- ιαπωνικά σύμβολα που αναπαριστούν ιδέες και χρησιμοποιούνται ευρέως σε τατουάζ, αυτοκόλλητα κ.λπ.
Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δώσει μια γενική εικόνα του τρόπου οργάνωσης και διαίρεσης του ιαπωνικού αλφαβήτου και να δείξει, επιφανειακά, ποια είναι η λειτουργία του κάθε ιαπωνικού αλφαβήτου.
Το ιαπωνικό αλφάβητο σε Hiragana
Η Hiragana (平仮名) είναι ένα από τα φωνητικά αλφάβητα της ιαπωνικής γλώσσας. Χρησιμοποιείται για τη γραφή λέξεων που προέρχονται από την Ιαπωνία. Επιπλέον, η hiragana μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θέση των ιαπωνικών ιδεογραμμάτων, ειδικά όταν μια λέξη δεν έχει αναπαράσταση kanji ή η αναπαράσταση kanji είναι τόσο ασυνήθιστη που ο παραλήπτης του μηνύματος μπορεί να μην γνωρίζει το ιδεόγραμμα.
Το ιαπωνικό αλφάβητο σε hiragana χρησιμοποιείται σε ρηματικές φράσεις, καταλήξεις επιθέτων, σωματίδια και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην ιαπωνική γραμματική. Τα Hiragana χρησιμοποιούνται επίσης για να γράψουν την κυριολεκτική προφορά ενός kanji, αν ο παραλήπτης αναμένεται να μην το γνωρίζει. Σε αυτή την περίπτωση, η hiragana εμφανίζεται ως μικρά γράμματα πάνω από το kanji και ονομάζεται furigana.
Το ιαπωνικό αλφάβητο σε κατακάνα
O katakana (片仮名) είναι το ιαπωνικό αλφάβητο που χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τη hiragana. Η εφεύρεσή του αποδίδεται στον μοναχό Kukai o Kobo Daishi. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την προέλευση του ιαπωνικού αλφαβήτου, διαβάστε το άρθρο Η προέλευση του ιαπωνικού αλφαβήτου.
Σε σύγκριση με τα hiragana, τα katakana έχουν περισσότερες γεωμετρικές γραμμές (ή τετράγωνα) και στόχος τους ήταν να είναι μια απλή μορφή γραφής βασισμένη στους κινεζικούς χαρακτήρες.
Τα κατακάνα, εκτός του ότι είναι ένα φωνητικό ιαπωνικό αλφάβητο, χρησιμοποιούνται για τη γραφή λέξεων ξένης προέλευσης οι οποίες, μέσω γλωσσικού δανεισμού, έχουν ενσωματωθεί στην ιαπωνική γλώσσα ή έχουν γίνει κοινές στην Ιαπωνία.
Μια άλλη πολύ συνηθισμένη χρήση των κατακάνα είναι η μεταγραφή ονομάτων. Όταν κάποιος πρέπει να γράψει το όνομά του στα ιαπωνικά, συνήθως χρησιμοποιεί το ιαπωνικό αλφάβητο σε κατακάνα για να μεταγράψει τους ήχους των ονομάτων στα ιαπωνικά.
Πολλοί άνθρωποι τείνουν να συγχέουν τη μεταγραφή των ονομάτων στα ιαπωνικά με τη γραφή των ονομάτων σε kanji. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι το όνομα ενός ξένου προσώπου μπορεί να γραφτεί με κάντζι, αλλά αυτό δεν επιτρέπεται από την ιαπωνική γραμματική.
Το ιαπωνικό αλφάβητο σε kanji
Τα Kanji (漢字) είναι χαρακτήρες κινεζικής προέλευσης, από την εποχή της δυναστείας Χαν, οι οποίοι χρησιμοποιούνται στην ιαπωνική γραφή μαζί με τα kanas ( hiragana και katakana ), καθώς και για την αναπαράσταση σκέψεων και φωνημάτων.
Τα Kanji είναι εξαιρετικά πολυάριθμα. Φανταστείτε ότι κάθε λέξη της πορτογαλικής γλώσσας αντιπροσωπεύεται από ένα σχέδιο. Τώρα πολλαπλασιάστε το επί 1.000! Για να έχετε μια ιδέα, ο αριθμός των kanji έχει γίνει τόσο μεγάλος στην Ιαπωνία που το Υπουργείο Παιδείας, το 1981, αναγκάστηκε να επιλέξει έναν μικρό αριθμό βασικών kanji, τα οποία θα έπρεπε να είναι κοινά γνωστά στον πληθυσμό. Αυτό το σύνολο των ιαπωνικών γραπτών συμβόλων είναι γνωστό ως joyo kanji, και έχει έναν κατάλογο 1.945 ιδεογραμμάτων.
Η κύρια δυσκολία στην εκμάθηση της ιαπωνικής γλώσσας είναι τα kanji. Εκτός του ότι είναι πολυάριθμα, έχουν επίσης διαφορετικούς τρόπους ανάγνωσης και διαφορετικές έννοιες. Ένα kanji μπορεί να έχει περισσότερες από 14 σημασίες ανάλογα με τα συμφραζόμενα (όπως το ρήμα kakeru - κάθομαι) και μπορεί επίσης να έχει διάφορους τρόπους ανάγνωσης. Η ιαπωνική γραφή είναι επίσης πολύπλοκη και οι λέξεις μπορούν να σχηματιστούν τόσο με απλά όσο και με σύνθετα kanji.
Παρά τη δυσκολία αυτή, η ιαπωνική γραφή μπορεί να είναι εξαιρετικά συμπαγής. Με τρία μόνο ιδεογράμματα, 進(shin - εξελίσσεται) 化(ka - αλλαγή) 論(ron - θεωρία), μπορούμε να πούμε "Θεωρία της εξέλιξης", έχοντας μειώσει σημαντικά την ποσότητα των ιαπωνικών γραμμάτων.
A λογική της ιαπωνικής γραφής είναι πολύ απλή. Αν προσθέσουμε το ιδεόγραμμα "πρόσωπο" μετά τη χώρα, σημαίνει ότι το άτομο είναι από αυτό το μέρος- αν μετά το "λευκό", λευκοδερμικό άτομο- αν μετά το "κόκκινο", κοκκινοδερμικό άτομο. Αν προσθέσουμε το "πρόσωπο" μετά το "έγκλημα", εγκληματίας- το "πρόσωπο" μετά το "έξω", ξένος, αλλοδαπός κ.ο.κ.
Η ιαπωνική γραφή που χρησιμοποιεί τα kanji δεν είναι το απαίσιο τέρας που δημιούργησαν από τις δυσκολίες τους, αλλά απλώς ένα παράδειγμα που πρέπει να σπάσει από το δικό μας φωνητικό-πολιτισμικό υπόβαθρο. Η εκμάθηση των kanji δεν είναι δύσκολη, απλώς απαιτεί λίγη εξάσκηση και αφοσίωση.