O Japans alfabet kan worden onderverdeeld in drie delen hiragana, katakana e kanjis. Hiragana en katakana zijn twee fonetische Japanse alfabetten, gebaseerd op klanken. Terwijl kanji ideogrammen zijn; Japanse symbolen die ideeën voorstellen en veel worden gebruikt in tatoeages, stickers enzovoort.
Het doel van dit artikel is om je een overzicht te geven van hoe het Japanse alfabet is georganiseerd en ingedeeld, en om je, op een oppervlakkige manier, de functie van elk van de Japanse alfabetten te laten zien.
Het Japanse alfabet in Hiragana
Hiragana (平仮名) is een van de fonetische alfabetten van de Japanse taal. Het wordt gebruikt om woorden te schrijven die oorspronkelijk uit Japan komen. Hiragana kan ook worden gebruikt als vervanging voor Japanse ideogrammen, vooral als een bepaald woord geen kanji-representatie heeft, of als de kanji-representatie zo ongebruikelijk is dat de ontvanger van het bericht het ideogram mogelijk niet kent.
Het Japanse alfabet in hiragana wordt gebruikt in werkwoordzinnen, bijvoeglijke uitgangen, partikels en vele andere situaties in de Japanse grammatica. Hiragana wordt ook gebruikt om de letterlijke uitspraak van een kanji te schrijven als de ontvanger er naar verwachting niet bekend mee is. In dit geval verschijnt de hiragana als kleine letters bovenop de kanji en wordt het een furigana.
Het Japanse alfabet in katakana
O katakana (片仮名) is het Japanse alfabet dat samen met hiragana wordt gebruikt. De uitvinding wordt toegeschreven aan de monnik Kukai o Kobo Daishi. Lees het artikel voor meer informatie over de oorsprong van het Japanse alfabet De oorsprong van het Japanse alfabet.
Vergeleken met hiragana heeft katakana meer geometrische (of vierkante) strepen en was het bedoeld als een eenvoudige vorm van schrijven gebaseerd op Chinese karakters.
Katakana is niet alleen een fonetisch Japans alfabet, maar wordt ook gebruikt om woorden van buitenlandse oorsprong te schrijven die, door het lenen van taal, zijn opgenomen in de Japanse taal of gebruikelijk zijn geworden in Japan.
Een ander veelgebruikt gebruik van katakana is het transcriberen van namen. Wanneer iemand zijn naam in het Japans moet schrijven, gebruikt hij meestal het Japanse alfabet in katakana om de klanken van de namen naar het Japans te transcriberen.
Veel mensen verwarren het omzetten van namen in het Japans met het schrijven van namen in kanji. Dit komt omdat mensen geneigd zijn te geloven dat de naam van een buitenlands persoon in kanji geschreven kan worden, maar dit is niet toegestaan door de Japanse grammatica.
Het Japanse alfabet in kanji
Kanji (漢字) zijn tekens van Chinese oorsprong, daterend uit de Han-dynastie, die in het Japanse schrift worden gebruikt naast de kana's (hiragana en katakana); ze geven ook gedachten weer in plaats van fonemen.
De kanji zijn extreem talrijk. Stel je voor dat elk woord in de Portugese taal wordt weergegeven door een tekening. Vermenigvuldig dat nu met 1000! Om je een idee te geven: het aantal kanji is in Japan zo groot geworden dat het Ministerie van Onderwijs in 1981 een klein aantal basiskanji moest selecteren, die algemeen bekend moesten zijn onder de bevolking. Deze set Japanse schrijfsymbolen werd bekend als joyo kanji en heeft een lijst van 1.945 ideogrammen.
De grootste moeilijkheid bij het leren van Japans zijn de kanji. Ze zijn niet alleen talrijk, maar hebben ook verschillende manieren om ze te lezen en verschillende betekenissen. Een kanji kan meer dan 14 betekenissen hebben, afhankelijk van de context (zoals het werkwoord kakeru - gaan zitten), en kan ook op verschillende manieren worden gelezen. Het Japanse schrift is ook complex en woorden kunnen worden gevormd met eenvoudige en samengestelde kanji.
Apesar dessa dificuldade, a escrita japonesa pode ser extremamente compacta. Com apenas três ideogramas, 進(shin – evoluir) 化(ka – mudança) 論(ron – teoria), podemos dizer “Teoria da evolução”, tendo uma significativa redução na quantidade de letras japonesas.
A Japanse schrijflogica é muito simples. Se acrescentarmos o ideograma “pessoa” após o enunciado do país, significa que a pessoa é originária daquele lugar; se após “branco”, pessoa de pele branca; se após “vermelho”, pessoa de pele vermelha. Se acrescentarmos “pessoa” após “crime”, criminoso; “pessoa” após “fora”, gente de fora, estrangeiro, e assim por diante.
Het Japanse schrift met kanji is niet het afschuwelijke monster dat ze uit hun moeilijkheden hebben gecreëerd, maar gewoon een paradigma dat doorbroken moet worden door onze fonetisch-culturele achtergrond. Kanji leren is niet moeilijk, het vergt alleen een beetje oefening en toewijding.